رابطه “استرس” با سردردهای “میگرن”

سردردهای میگرنی، حاصل انقباض و انبساط‌ رگ‌های خونی در یک طرف سر است. مرحله انقباض، مرحله پیش از حمله نامیده می‌شود و اغلب با حساسیت به صدا یا نور، تحریک‌پذیری و رنگ‌پریدگی پوست همراه است. هنگام انبساط رگ‌های خونی، مواد شیمیایی خاصی به تحریک عصب‌ها می‌پردازند و باعث ایجاد درد می‌شوند. حملات میگرنی معمولاً پس از اتمام مواجهه با موقعیت‌های استرس‌زا (نه هنگامی که فرد در حال تجربه موقعیت استرس‌زاست) واقع می‌شوند. بر این اساس، احتمال وقوع آن در آخر هفته افزایش می‌یابد .

حملات میگرنی در زنان بیش از مردان مشاهده می‌شود .در مطالعات مختلف اضطراب، تنش عصبی، خصومت و خشم سرکوب‌شده با سردردهای میگرنی رابطه نشان داده‌اند .

سردردهای میگرنی اغلب در سنین ۱۶ تا ۳۵ سالگی ایجاد می‌شوند و در سنین ۵۰ سالگی به بعد کاهش می‌یابند. در درمان سردرد‌های میگرنی چند نوع دارو در دسترس است که اغلب آنها شامل تارتریت ارگوتامین می‌شوند. این دارو باید در طی مرحله پیش‌حمله مصرف شود. این داروها عوارض جانبی بسیاری دارند که از آن جمله می‌توان به بی‌نظمی در ضربان قلب، احساس ضعف در پاها و درد عضلانی اشاره کرد. درمان‌های دیگری نیز وجود دارد که اثرات جانبی کمتری به‌دنبال دارند. به‌طور کلی همه روش‌هایی که جریان خون به مغز را هنگام اتساع رگ‌های خونی سر کاهش می‌دهند، می‌توانند مفید واقع شوند. از آنجایی که روش‌های آرمیدگی می‌توانند جریان خون را در دست‌ها و پاها افزایش دهند، در کاهش سردردهای میگرنی مؤثر واقع می‌شوند زیرا جریان خون را از سر به سمت دست‌ها و پاها سوق می‌دهند .

برگرفته از کتاب روانشناسی استرس

برای مشاهده فهرست و پیشگفتار کلیک کنید

عضویت در کانال مرکز خدمات مشاوره و روانشناسی استاد روزبه