بازی – تربیت

بازی کردن، زمینه‌های رشد حواس، ادراک، شناخت و عواطف را فراهم می‌کند. در بازی کودکان قواعد و قوانین زندگی را یاد می‌گیرند.

بازی، تمرین زندگی کردن و یکی از اساسی‌ترین زمینه‌های آموزش و تربیت برای کودکان است. برای مثال:

در بازی «وسطی» کودک با استفاده از (حس بینایی) باید خوب ببیند و حواسش را جمع کند( افزایش تمرکز)؛

 توپ را از هم‌تیمی‌اش بگیرد و بازیکن تیم مقابل را از دور خارج کند (کار گروهی)؛

 بازیکنانی که در وسط هستند اگر بتوانند توپ را بگیرند، «بُل» گرفته‌اند و امتیازشان زیاد می‌شود (استفاده از فرصت‌ها)؛

و  می‌توانند به ازای بُلی که گرفته‌اند یکی از یاران بیرون رفته‌شان را به داخل بازی بیاورند (فداکاری جمعی)؛

اگر فقط یک نفر در وسط زمین مانده باشد و در ۵ بار رفت و برگشت توپ به او نخورد، می‌تواند یکی از یاران بیرون زمین را به بازی بیاورد. (پیروی از قوانین)؛ 

در این بازی برتری با افرادی است که سریع‌تر و چابک‌تر بدوند (استفاده از نیروی عضلات و هماهنگی بین اعضای بدن).

عضویت در کانال مرکز خدمات مشاوره و روانشناسی استاد روزبه