طراحی و بررسی اثربخشی برنامه‌ی بخشایش‌آموزی بر افزایش خشنودی زناشویی
مؤلفان:
- دکتر محسن شکوهی یکتا
- فرزانه تمرچی
محل ارائه:
- فصلنامه پژوهش های کاربردی روانشناختی، سال سوم، شماره ۳، پاییز ۹۱- صفحه ۳۳-۴۷
چکیده:
ناخشنودی زناشویی چه در سطح فردی یا اجتماعی، دشواری چشم‌گیری است که هم از دیدگاه نظری و هم واقعیت‌های بومی قابل بررسی است. برپایه‌ی نظریه عقلانی ـ هیجانی الیس در زوج‌درمانی، باورهای غیرمنطقی‌ای که زن و شوهر در مورد خود ورابطه زناشویی دارند، موجب رنجش در تعامل‌ها و در پی آن ناخشنودی از رابطه می‌شود.
برای پیشگیری از خشم ناشی از این رنجش، بخشایش‌آموزی به عنوان یک مهارت شفابخش ازدیدگاه روان‌شناسی مثبت‌نگر، توصیه شده است. ازاین رو در این پژوهش، با هدف کمک به افر‌ادی که مهارت بخشودن چندانی ندارند، برنامه‌ای برمبنای نظریه بخشایش انرایت، طراحی و بررسی شد.
در این پژوهش، نخست ۶۰ بانوی داوطلب شرکت در کارگاه بخشایش‌آموزی با استفاده از مقیاس انریچ در زمینه‌ی خشنودی زناشویی مورد سنجش قرار گرفته و به دو گروه ۳۰ نفره (گواه و آزمایش) تقسیم شدند.
گروه نمونه در هشت نشست ۲ ساعته شرکت نموده و مهارت‌های بخشایشی خود را بهبود بخشیدند. این مهارت‌ها در هر دو گروه با پرسشنامه‌ی محقق ساخته در سه نوبت (پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پی‌گیری) سنجش شد.
یافته‌های حاصل از تحلیل کوواریانس چند متغیری (MANCOVA) نشان‌دهنده‌ی سودمندی پایدار دوره‌ی آموزشی در بهبود مهارت‌های بخشایش و افزایش خشنودی زناشویی بود.